W wielu opracowaniach dotyczących walk o Kołobrzeg pojawia się zwrot, że Kołobrzegu ogłoszono twierdzą. Od pewnego czasu trwały na ten temat dyskusje w środowisku badaczy, co to była za twierdza i kto podjął decyzję o jej ogłoszeniu. Sprawa niestety nie jest oczywista, jakbyśmy chcieli i jak mogłoby się wydawać.
Przygotowania do obrony Twierdzy Kołobrzeg rozpoczęto już w listopadzie 1944 roku, aczkolwiek w tym zakresie trudno mówić o funkcjonowaniu twierdzy, gdyż co do tego nie ma żadnego rozkazu.
Na Cmentarzu Wojennym w Kołobrzegu spoczywają nie tylko żołnierze polegli w walkach w Kołobrzegu. Pochowano na także kilku żołnierzy Wojska Polskiego, którzy walczyli we Wrześniu 1939 roku. Kampfgeschwader 152 "Hindenburg" - KG152
Cywilne polskie ofiary walk o Kołobrzeg mają swój grób rzeczywisty lub symboliczny w kwaterze N (dwie płyty). Leon Bazalak zginął 17 marca. Był prawdopodobnie robotnikiem przymusowym. Pochowano go „pod pomnikiem”, a później ekshumowano. Kazimierz Chojnacki był robotnikiem przymusowym z Łodzi.
emat Fritza Fullriede pojawił się w związku z postępowaniem Prokuratury Rejonowej w Kołobrzegu po akcji jego upamiętnienia wieńcem złożonym pod pomnikiem ku czci żołnierzy poległych w walkach o Kołobrzeg. Śledczy wystąpili do Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, czy Fullriede faktycznie jest zbrodniarzem wojennym, czy też jego postać może być kultywowana w Kołobrzegu.
W literaturze poświęconej walkom o Kołobrzeg, szczególnym faktem jest opisywana zbrodnia, jaka miała zostać dokonana na polskich żołnierzach wchodzących w skład grupy uderzeniowej pod dowództwem chorążego Marka Kahane. Składała się ona z żołnierzy 9 kompanii 14 pułku 6 Dywizji Piechoty. 12 marca 1945 roku szturmowali oni białe koszary. Zginęli. Powstaje jednak pytanie, jaka była ich śmierć.
Ostatni akt wandalizmu, do którego doszło na Cmentarzu Wojennym w Kołobrzegu, jest godny potępienia. Cieszy fakt reakcji lokalnej społeczności, która nie tylko skrytykowała to zachowanie, ale także zaangażowała się w poszukiwania skradzionych tablic. Pamięć o poległych żołnierzach spoczywa bowiem właśnie na mieszkańcach.
Prowadząc badania nad walkami o Kołobrzeg, po raz kolejny zainteresowałem się śmiercią polskiego żołnierza. Patronuje on najdłuższej ulicy przedwojennego Kołobrzegu.